De aanpak die Yale hanteert sinds hij aan het hoofd staat van het investeringsfonds van de universiteit, volgt een relatief eenvoudig model. De beheerde portefeuille is onderverdeeld in 5 tot 6 delen met een gelijke of bijna gelijke weging. Elk deel wordt belegd in een andere activaklasse, met name in private assets, alternatieve beleggingsklassen en illiquide activa. Het doel van dit model is het maximaliseren van het rendement om de inflatie en de verwachte uitgaven van de universiteit, namelijk meer dan 7% op jaarbasis, te dekken. Om deze rendementen op een duurzame manier te realiseren, is het noodzakelijk om te beleggen in niet-gecorreleerde activa en deze spreiding actief te beheren, terwijl de volatiliteit tot een minimum wordt beperkt. Het wegvallen van de liquiditeitsbeperking is cruciaal voor het welslagen van dit model.

Het model werd algemeen geprezen vanwege zijn succes op lange termijn en omdat het de gemiddelde volatiliteit van de portefeuilles verlaagde, wat een bron van stress is voor de eindklant en vaak meer communicatie van tussenpersonen vereist.

Bron: https://guidefinances.com/2021/07/16/quest-ce-que-le-modele-dinvestissement-de-yale/